Przed pojawieniem się Taekwon-Do, istniały zdecydowane i jasno określone różnice pomiędzy zasobem technicznym poszczególnych sztuk walki. Dość jest sięgnąć po dokumentację i podręczniki opublikowane przed 1955 rokiem, by przekonać się, czym były, na ilu i na jakich technikach bazowały.
Taekwon-Do gen. Choia wprowadziło liczne nowe techniki, nieobecne dotąd w sztukach walki. W krótkim czasie uzupełniły one jednak swój arsenał, czerpiąc (bez podania źródła) z dorobku Taekwon-Do techniki ręczne i zwłaszcza, nożne. Granice i różnice pomiędzy poszczególnymi odmianami i stylami sztuk walki zostały praktycznie zatarte. Większość instruktorów, których dziełem było uzupełnienie kalekiego zestawu technik odmiennych sztuk walki o techniki Taekwon-Do, poznało je w latach 50-tych i 60-tych. I na tym ich osobisty rozwój się zakończył. Rozwój techniki Taekwon-Do jednak trwał dalej.
We wczesnych latach 70-tych pojawiło się w Taekwon-Do pojęcie i technika \"fali\", będącej praktycznym wykorzystaniem znanego ogólnie mechanizmu wzrostu oddziaływania masy ciała dzięki wykorzystaniu jego rozpędu, w jego szczególnym przypadku ruchu opadającego. Powszechne wprowadzenie tego elementu technicznego w światowym Taekwon-Do trwało praktycznie do końca lat 80-tych.
W chwili obecnej techniki wykonywane z \"falą\" stanowią główną, najlepiej rozpoznawalną dla postronnego obserwatora różnicę pomiędzy techniką Taekwon-Do a taką, która nią nie jest. Podsumowując: nie ma fali, nie ma Taekwon-Do.